Bir Isaac Asimov Öyküsü: "Bir Mukuk Heselesi"
Bir Mukuk Heselesi
Montie Stein'in zeki bir dolandırıcılıkla yüz bin dolardan fazlasını çaldığına şüphe yoktu. Dava zamanaşımı süresi dolduktan bir gün sonra tutuklandığına da şüphe yoktu.
Bunlar olup biterken, tutuklamadan kaçması New York Eyaleti ile Montgomery Harlow Stein arasındaki tarihi davanın tüm sonuçlarıyla açılmasına sebep oldu. Bu da hukuku dördüncü boyuta taşıdı.
Çünkü, gel gör ki, Stein dolandırıcılık suçunu işledikten ve yüz bin dolardan fazla parayı aşırdıkan sonra, yasadışı yollarla eline geçen bir zaman makinesine usulca girmiş ve kontrolleri 7 yıl 1 gün sonrasına ayarlamıştı.
Stein'in avukatı bunu basitçe ifade etmişti. Zamanda saklanmak, temelde uzayda saklanmaktan farklı değildi. Hukuk güçleri bu yedi yıllık süre zarfında Stein'i bulamamışsa bu onların talihsizliğiydi.
Eyalet savcısı, zamanaşımının, yasalarla suçlu arasında bir aldatmaca olmasını amaçlamadığını belirtti. Bu, bir suçluyu sonsuza kadar tutuklanma korkusundan korumak için yapılmış müşfik bir önlemdi. Bazı suçlar için, belirli bir tutukluluk süresi -deyim yerindeyse- yeterli bir ceza olarak görülüyordu. Ancak Stein, savcının ısrarıyla, herhangi bir tutukluluk süresi almamıştı.
Stein'in avukatı istifini bozmadı. Hukuk, bir suçlunun korku ve acısının, boyutunun ölçülmesi hakkında hiçbir şey belirtmiyordu. Sadece bir zaman sınırı getiriyordu.
Savcı, Stein'in sınırı aşmadığını söylemişti.
Davalı ise Stein'in şu anda suçun işlendiği zamankinden yedi yaş büyük olduğunu ve bu nedenle de sınırı aştığını beyan etti.
Savcı bu beyana itiraz etti, ardından davalı, Stein'in doğum belgesini gösterdi. 2973'te doğmuştu. Suçun işlendiği 3004'te, 31 yaşındaydı. Şimdi ise, 3011'de, 38 yaşında olduğu görülüyordu.
Savcı, Stein'in fizyolojik olarak 38 değil, 31 yaşında olduğunu haykırdı.
Davalı, bireyin zihinsel yeterliliğe sahip olduğu varsayıldıktan sonra yasanın, yalnızca kronolojik yaş tanıdığını ve bunun da ancak doğum tarihinin şimdiki tarihten çıkarılmasıyla elde edilebileceğini soğukkanlılıkla söyledi.
Gittikçe öfkelenen savcı, Stein'in serbest kalmasına izin verilmesi halinde mevcut yasaların yarısının işe yaramaz olduğuna yemin etti.
O zaman yasaları, dedi davalı, zaman yolculuğunu hesaba katacak şekilde değiştirin fakat yasalar değişene kadar yazıldığı gibi uygulanmasına devam edin.
Hâkim Neville Preston bir hafta düşündükten sonra kararını verdi. Bu, hukuk tarihinde bir dönüm noktasıydı. Ne kadar yazıktır ki, o durumda, bazı insanlar Yargıç Preston'un kararını o şekilde ifade etmesine sebep olan karşı konulmaz bir dürtünün, düşünce tarzını etkilediğini düşündü.
Bu karar tam olarak şuydu:
"Zamanın içindeki bir delik Stein'i kurtarır."
 |
| Tablo: Bertrand Daullé |
Yorumlar
Yorum Gönder